गेल्या महिन्यात पेपरमधे एक बातमी होती. कुठल्याशा हॉस्पिटलमधे एक व्यक्ती डॉक्टरांच्या चुकीमुळे दगावली आणि मग तिच्या नातेवाईकांनी डॉक्टरवर हॉस्पिटलमधे जाण्याची पाळी आणली.
रिक्शावाले... त्यांची मुजोरी काय वर्णावी ! तीच कधीतरी त्यांच्या अंगाशी येते आणि मग जसं गेल्या आठवड्यात कुण्या एका रिक्शावाल्याला प्रवाशांनी बेदम मारलं, तसं काहीतरी होतं.
असंच मग कधी भाडं नाकारणा-या रिक्शावाल्यावर हल्ला होतो, कधी बेकायदेशीर टोल वसूल करणा-यावर, कधी चढे भाव आकारणा-या दुकानदारावर, तर कधी सत्याला दाबणा-या पोलिसांवर.
या सगळ्यात एक गोष्ट समान आहे. एक बाजू ही नेहमी डॉमिनेट करणारी, अत्याचार करणारी, चोरगिरी करणारी अशी आहे, तर दुसरी बाजू ही या सगळ्यामुळे पिचलेली, वैफ़ल्यग्रस्त झालेली, त्रासलेली आहे. या दुस-या बाजूला ’आपण काहीही करू शकत नाही’ या विचाररूपी साखळीने जखडलेलं असतं. मग कधीतरी या साखळीचा भेद होतो, आणि वर नमूद केलेल्या, किंवा तत्सम घटना घडतात. हा केवळ एखाद्या प्रांतापुरता, वर्गापुरता नियम नाही; सगळ्या जगात हे होत आलंय आणि होईल. कारण,
‘‘तुम्ही काहीही करू शकत नाही’ ही भावनाच तुम्हाला ’काहीही’ करण्याची प्रेरणा आणि ताकद देते.’
- अ. ज. ओक
The doctor who performed the surgery may not be the culprit of the person who died during the surgery. The family of the one who died, however, beat the doctor. The cab driver refused to give ride to a person, and the person ended up giving the cab driver a ride to heaven. The shopkeeper charged excessively for goods that he sold, and one day he had to pay a heavy price of this act of his.
If we see, there is one party who is always the dominating one, and the other party who always suffers. This suffering party builds up the frustration within and it all comes out one day in form of acts like these. This is a universal phenomena. A universal rule.
"The feeling that 'You cannot do anything' itself motivates and empowers you to do 'anything'"
- A J Oka
रिक्शावाले... त्यांची मुजोरी काय वर्णावी ! तीच कधीतरी त्यांच्या अंगाशी येते आणि मग जसं गेल्या आठवड्यात कुण्या एका रिक्शावाल्याला प्रवाशांनी बेदम मारलं, तसं काहीतरी होतं.
असंच मग कधी भाडं नाकारणा-या रिक्शावाल्यावर हल्ला होतो, कधी बेकायदेशीर टोल वसूल करणा-यावर, कधी चढे भाव आकारणा-या दुकानदारावर, तर कधी सत्याला दाबणा-या पोलिसांवर.
या सगळ्यात एक गोष्ट समान आहे. एक बाजू ही नेहमी डॉमिनेट करणारी, अत्याचार करणारी, चोरगिरी करणारी अशी आहे, तर दुसरी बाजू ही या सगळ्यामुळे पिचलेली, वैफ़ल्यग्रस्त झालेली, त्रासलेली आहे. या दुस-या बाजूला ’आपण काहीही करू शकत नाही’ या विचाररूपी साखळीने जखडलेलं असतं. मग कधीतरी या साखळीचा भेद होतो, आणि वर नमूद केलेल्या, किंवा तत्सम घटना घडतात. हा केवळ एखाद्या प्रांतापुरता, वर्गापुरता नियम नाही; सगळ्या जगात हे होत आलंय आणि होईल. कारण,
‘‘तुम्ही काहीही करू शकत नाही’ ही भावनाच तुम्हाला ’काहीही’ करण्याची प्रेरणा आणि ताकद देते.’
- अ. ज. ओक
The doctor who performed the surgery may not be the culprit of the person who died during the surgery. The family of the one who died, however, beat the doctor. The cab driver refused to give ride to a person, and the person ended up giving the cab driver a ride to heaven. The shopkeeper charged excessively for goods that he sold, and one day he had to pay a heavy price of this act of his.
If we see, there is one party who is always the dominating one, and the other party who always suffers. This suffering party builds up the frustration within and it all comes out one day in form of acts like these. This is a universal phenomena. A universal rule.
"The feeling that 'You cannot do anything' itself motivates and empowers you to do 'anything'"
- A J Oka
Wa truly said
ReplyDeleteThanks Suyash
ReplyDelete