Bridge

Life is like a bridge. A journey between two ends. There is road like fate which you cannot really change. There are pillar like people which you rely on. And there are water like troubles which are waiting for you to fall. Everyone falls one or more times, some or the other time. Some people get drowned. Some swim through. Some climb up the bridge and continue.

- A J Oka

Feed Your Interests

Everything in life is time bound. And everything remains time bound. It is us who have to catch up or else give up. The sun never waits till you set up your camera. Rain never waits till you open your umbrella. You have to grab things before it is too late. So is the case with interests, hobbies, desires and madnesses. Once you leave them unattended and once they are off, they do not knock your door no matter how badly you want them to.

'Feed your interests before they stop feeding you.'

- A J Oka

आणखी एक गंधर्व

एखादी व्यक्ती नुसतीच यशस्वी होउन भागत नाही. ते यश असं प्रदीप्त व्हायला त्या व्यक्तीला एखादी उपाधी, एखादी पदवी किंवा आदरयुक्त प्रेमाने ठेवलेलं नाव असणं हे आजकाल गरजेचं आहे. तरच मग मजा आहे. आता भारताचे एक आघाडीचे संगीत दिग्दर्शक घ्या ना. इतका फॅन आहे मी त्यांचा म्हणून सांगू; मीच काय देशभरात, अवघ्या विश्वात त्याचे कोट्यावधी फॅन्स आहेत. हमराज़, तेरे नाम, आशिक बनाया आपने, रेडियो, कर्झ्झ्झ्झ, बॉडिगार्ड, नुकतेच आलेले सन ऑफ सरदार आणि खिलाडी ७८६, असे अनेक सिनेमे त्यांनी आपल्या संगीत दिग्दर्शनाने खुलवलेले, नव्हे, एकहाती गाजवलेले आहेत. आणि हे केवळ गाण्याबद्दल झालं; त्यांचा अभिनय, लेखन, दिग्दर्शन हे स्वतंत्र विषय आहेत बरं का.

गाणं हे गळ्यातूनच नव्हे तर नाकातूनही गाता येतं हे खरं तर त्यांनी पटवून दिलं जगाला. काय सूर लागतो त्यांच्या नाकाचा. आहाहाहा! व्वेड लागतं. ही कला भारतात दुस-या कुणालाही अवगत नाही असं म्हटलं तर वावगं ठरू नये. त्यांच्यासारखे तेच. एकमेव.

प्रतिभावंत माणूस.... पण एखादीही उपाधी, पदवी अशी अजून त्याच्या नावासमोर नाही. असायला पाहिजे बुवा. सारेगमप मधे रॉकस्टार वगैरे म्हणून संबोधतात त्याला, पण त्यात दम नाही. पदवी कशी जबरदस्त पाहिजे. 

हाच विचार करताना मी एक लहान नाकी, आय मीन, लहान तोंडी मोठा घास घेतोय, आणि त्यांना एक उपाधी देतोय. ‘नाकगंधर्व’ ! त्यांचा सन्मान करायला हे कमीच आहे म्हणा, पण तरीही. 

Respect, Love, Fear

Do not ever bother about what people think about you. It never helps. It never lets you be yourself. Instead, be yourself, while being true to yourself, and do what your heart asks you to. Be assured, that;

'Those who do not Respect you for what you are; will either Love you for what you were or Fear you for what you may become.'

- A J Oka.

Falsity

If you show, it shows. Those who act, take the credit. The world is like this. More often than not, real talent is overshadowed by the fakers who pretend to know it all and make every attempt to show that. And the world more often than not, believes what it sees and does not care to look beyond that. And more so, the ones who are 'successful' by that way, always take the spotlight.

One may like it or not, but this is how the world is today.

 The TRUTH is that FALSITY sells.

-A J Oka

उपमा आणि तुलना / Comparisons and Connections

काही गोष्टींचा विचार करताना त्यांचा इतर काही गोष्टींशी इतका जवळचा संबंध असल्याचं जाणवतं; त्या दोन गोष्टींमधे इतकं साधर्म्य दिसतं की तुलना केल्याशिवाय, आणि उपमा दिल्याशिवाय राहवत नाही. अशाच काही  तुलना माझ्या मनाने केलेल्या इथे मांडतो. त्या किती योग्य, किती रास्त आहेत ते ज्याचं त्याने ठरवावं, आणि काही उणं अधिक झालं असेल तर सोडून द्यावं.

Sometimes, Some things resemble so much with each other, that you cannot help establishing a link between the two. Some of such links, and some connections are expressed here. The names, the thoughts expressed here are only true to the context of the blog post and they do not amount to the owner's opinion, or preference in any way.

मायक्रोसॉफ्ट म्हणजे आयटी मधलं कॉंग्रेस आहे

Microsoft is the Congress of IT. Its everywhere, Its widespread. We know there are better options but for some reason we still go by this option even when we know it sucks. Because there is no other name as big as this.

मंगेशकर कुटुंब म्हणजे गायनक्षेत्रातलं रिलायन्स आहे

Mangeshkar family is the Reliance of the world of Music (in India). No one dares to say anything against them and they continue to be proud, that they rule. आम्ही म्हणजेच सर्व, आणि आम्हाला त्याचा गर्व.

रिलायन्स म्हणजे कॉर्पोरेट जगातला शाहरुख खान आहे

Reliance is the Shahrukh Khan of corporate world. Has grown from a really low level to be the King. The name has got all the glow in the world. So no one is really able to counter or overshadow it even if the realities are known. Ultimately, No matter how pathetic and how ridiculous, it sells.

अ‍ॅपल म्हणजे आयटी मधला आमिर खान आहे

Apple is like Amir Khan of IT. Obsessed with excellence. The outcomes of the obsession are genuinely good. It is never involved in the petty rivalries with the competition and keeps raising the bar, for self and for others. Hence, it is class apart and is respected.

मुंबई म्हणजे भारताची अमेरिका आहे

Mumbai is the USA of India. People fancy it. They want to come here to earn more money. They come here with the intention to work and then end up settling down. Under the name of Liberty, they try to override the existing culture of the place, treat it like their own yard, and pollute it somehow.

भारत म्हणजे जगासाठी फेसबुक आहे

India is like Facebook for the world. Every company, country wants to have its presence here. Those who have it are enjoying its benefits. Those who don't are curious about it. They also create amusing profiles once they are here. It also has apps like TaxVille, PoliticsVille, PeoplePuppets etc.

- A J Oka. - अ. ज. ओक

भरली वांगी (बाहेरची)

ब्राम्हणी, कोकणी, कोल्हापुरी, पंजाबी, साउथ इंडियन, पुढे, इटालियन, मेक्सिकन वगैरे असं क्विझीन्स चं वर्गीकरण होण्याआधी; मुळात घरगुती आणि बाहेरचं असे खाण्याचे दोन मुख्य वर्ग होतात. बाहेरचं; म्हणजेच कॅटरर्स कडे उपलब्ध होणारं किंवा हॉटेल मधे मिळणारं खाणं, हे कितीही घरगुती म्हटलं तरी घरासारखं नसतंच. हे जागतिक सत्य आहे. अपवाद असतील; त्यांनी कृपया क्षमा करावी मला या वाक्याबद्दल. पण हे सत्य आहे. कारण एक व्यवसाय आहे आणि दुसरा नाहीये.
तर हे हॉटेल किंवा कॅटरर्स चं जे क्विझीन असतं ते;... छान असतं, पण बहुतांश पदार्थ इथे ट्रान्स्फॉर्म झालेले असतात. या बदलाचे पुन्हा दोन प्रकार आहेत.  काही पदार्थांची नावं तीच रहातात पण तो पदार्थ अंतर्बाह्य बदलतो. उलट, काही पदार्थ बदलत नाहीत पण त्यांच्या नावांत पराकोटीचे बदल होतात.

अनेक उदाहरणं देता येतील पण फार ‘चवीने’ आठवावं आणि लिहावं लागेल. आत्ता एकच उदाहरण सांगतो जे चटकन डोक्यात येतंय. ‘भरली वांगी.’ जगातली एक नंबर भाजी. त्याचं या हॉटेल/कॅटरर क्विझीन मधलं रूप भारी निराशाजनक असतं.

‘कॅटरर्सनी/हॉटेलवाल्यांनी ‘भरली वांगी’ या पदार्थाचं नाव ‘भारली वांगी’ असं ठेवलं पाहिजे. कारण भरली वांगी म्हणून त्यात ‘भरलेलं’ काहीच नसतं. आणि ती मसाल्यात शिजवलेल्या तेलाने (आय मीन, तेलात शिजवलेल्या मसाल्याने) ‘भारलेली’ असतात.’

- अ. ज. ओक

Peace of Mind

Sometimes, the funny ways in which people pronounce some words or the strange accents that they put on, give interesting perspectives to look at some things. 'Peace' was the word and it was pronounced as 'Piss' by a person I was talking to. Then the usual mind churning; and the perspective that I got was this.

'Until you can make 'pieces' of mind, you can either have 'peace' of mind or a 'pissed off' mind.'
- A J Oka

3 Things that you get in Life

Success has not remained an easy formula especially at places like India. Hell no. Hard Work + Dedication and such stuff sounds so bullshit in today's time. Good to be taught and told though. But definitely not easy to really hold on to.
Principly, I agree that hard work, dedication, strong will are all the key factors that one needs to be successful. But in reality; you either have to beg for things; or you have to be really strong and fight for your right and may be steal; or simply empty your pocket. And so I say,

'You get only Three things in life.
Things you bend for,
Things you offend for, and
Things you spend for.'
- A J Oka

In Demand

A person feels good when people are looking for him. A person feels good when he is required by many. Running around for many is always better than running around for one. It feels like you are 'spread out' yet 'integrated'. It doesn't so happen when you are following the instruction of one person. 

Its the difference between a tiger in the jungle and a tiger in a cage in the zoo. Its the difference between a mango on a tree and a mango in a plate. You know,

'Its good to be in demand, than to be in control.'

- A J Oka.

Being there

No two people walking on the same road reach the same destination in the same way and in the same amount of time. Though their destination is the same, everything else turns out to be distinct. Even in schools and colleges where 50 students in a class are taught the same syllabus by the same teachers using the same text books and in the same manner; few just score very easily; smooth as silk; where many others struggle hard to survive in the race. 

Some people find the right ways, meet the right people, do the right things; just like they know it all or like it is coming to them as planned. Luck, Talent, Confidence, Hard-Work are all different sides of the same cube.

'Some people are simply There to DO IT; and some Do It to BE THERE'
- A J Oka

Exercise - 2

'I shall begin exercise once I am a little free', My friend was telling me. I have seen so many people and heard many such responses. 'I will start working out next month, next week, after my exams, after I come back from this trip, after this, after that and the list of excuses goes on. In fact one need not even wait for the next day to start exercising. When I say that, I admit that I too, have made such statements and I have hated myself for that. I still do. But at the same time, I believe that

'There is no SEASON to begin exercising; and there is no REASON to stop it.' 

- A J Oka.

(अ)व्यवस्थितपणा

शर्ट, पॅंट किंवा काहीही, हातात घ्यायचं, गोल गोल असं ४ वेळा फिरवायचं, की जो गोळा तयार होतो तो एका हातात धरायचा, दुस-या हाताने खण उघडायचा, आणि तो गोळा मोकळ्या जागेत नेम धरून भिरकवायचा. अशीच असते ना कपडे ठेवायची पद्धत ! कपडे काय, किंवा इतर कुठलीही गोष्ट काय, साधारण अशाच पद्धतीने ठेवायची, किंवा काढायची असते. म्हणजे, जगात एक मोठ्ठा वर्ग आहे जो ही पद्धत योग्य मानतो.

दुसरा जो वर्ग आहे तो एक ‘व्यवस्थितपणा’ नावाची थियरी आहे, त्यावर विश्वास ठेवतो. त्यानुसार कपड्यांची घडी करणं, गोष्टींचे रकाने राखीव ठेवणं, वह्या, पुस्तके, कागद वगैरे गोष्टींचं वर्गीकरण करणं वगैरे क्रीया करायच्या असतात. त्यांच्या मते:-
१) असं केल्याने गोष्टी हव्या तेंव्हा पटकन मिळतात. (पण असंच पहिल्या वर्गालाही वाटतं.)
२) असं केल्याने खण/खोली नीटनेटके दिसतात. (पहिल्या वर्गाच्या मते हे मानण्यावर आहे.)

तर अशी मतांतरं आहेत. दोन्ही वर्ग आपापल्या पद्धतींवर ठाम आहेत. त्यांना आपापल्या पद्धतीच फायदेशीर वाटतात. आणि त्यामागील कारणंही तितकीच सबळ वाटतात. पण यामुळे घरोघरी जिथे हे दोन वर्ग एकत्र नांदतात, तिकडे त्यांत खटके उडत असतात. मी पहिल्या वर्गात मोडतो. :D
तर; ‘बॉटम लाईन’ अशी आहे की,

‘अव्यवस्थितपणातला जो कम्फर्ट आहे ना कम्फर्ट, तो व्यवस्थित लोकांना कधीच कळणार नाही’
- अ. ज. ओक.

Old is Cold

Cold has been like an old friend to me. Always there with me, all the way, all the time. Too bad of a topic to post on my blog. But just when things cross the 'Zone of Normality', that is when they become 'mentionable'.

My nose has become like a platform on Dadar Railway Station. Just when you get a feeling that it is getting cleared up a bit, it gets packed again. You don't understand from where does it come, you don't understand how.
 - A J Oka

Audiophile

Any car that takes you from one place to another, is a good car. Any camera that can capture the scene, is a good camera. Any food that can satisfy one's hunger, is good food. Any television that shows you various channels of the world is a good television. And So on. But when a person begins to really 'try and understand' something, is when he/she becomes picky and selective. Then suddenly the 'good' things seem so 'boring'; so 'toy-like'.


Now to talk about this in relation to 'sound'. Any good speaker, any good music system, will give a person fair amount of hearing pleasure. But an audiophile may see, and test 20 brands of those equipment, to find one that 'suits' his requirements. And then he may still not be happy, and he will try to 'adjust' or 'customize' that equipment so that it 'meets' his expectations. Only until the time he starts expecting 'even more'.


Being crazy in my own way about music, sound and every related thing, I think about it a lot. So, while thinking, I ask myself, when do you know that a person is a true audiophile?...my answer;

'When you start experimenting with your Custom Equalizer and don't love the Preset Equalizers anymore, you are a true audiophile.'
- A J Oka.
(au·di·o·phile n. A person having an ardent interest in stereo or high-fidelity sound reproduction.)

Push-Pull

How many people will there be, who are doing what they love to do? Very few! Certainly. You may try asking 10 people if they do what they love; and I am sure that 7 out of 10 will answer in negative. Then people justify their situation, blaming 'Destiny'. Destiny is like that lamp post on a lonely road; everyone merely follows the light hoping that it will lead them to a brighter place, even when they know that it's not the place where they really want to be at.


The remaining 3 out of 10 do not do that. They wander around, more often in the dark, initially; to finally reach the place they dreamed about. Both the places are 'Destinations'. Leading to both are what they call as 'Paths'. But the real difference is in the forces.

Destiny PUSHES you to a destination. Dreams PULL you towards one.
- A J Oka

Badminton Racket

'Just happened to read in the newspaper today while I was looking to read news about the Olympics, that some badminton players have been banned on account of match-fixing allegations. So now, the shuttlers too, have a racket.'

- A J Oka

Between Two Ends

Imagine a river. It flows between two distinct pieces of land. Two ends; Two boundaries, Two limitations; between which there is this constant flow of water. Pretty much like life as I see.

For any given thing, present or past, living or non-living, you will hear good as well as bad. You will find people who'd say that a thing is good and also who'd say that the same thing is bad. Two sides to everything, and this is universal. Everything in life is like the water in a river, and everything ABOUT everything is at either of the river's sides.

Photograph by: Apurva Oka

Good and bad, True and False, Right and Wrong, Moral and Immoral, Just and Unjust... there are always, these two thoughts about everything. Life is what lies between them.

- A J Oka

मार्क

भारतात ‘मार्क’ या गोष्टीला सुशिक्षित माणसाच्या आयुष्यात तितकं महत्व आहे, जितकं एखाद्या खाद्यपरार्थात मिठाला आहे. नापास व्यक्ती म्हणजे अळणी पदार्थासारखी आहे. आणि मार्क कमी मिळालेल्या व्यक्तीची अवस्था म्हणजे बाकी सगळे जिन्नस प्रमाणात असूनही ‘मीठ कमी आहे जरा’ अशा शे-यामुळे अपात्र ठरलेल्या पदार्थासारखी असते. 

कुठेतरी वाचलेलं आठवतंय, ‘मार्क हा बुद्धीचा आरसा आहे’ म्हणे. मला नाही पटत. म्हणजे मला मार्क कधी कमी-जास्त मिळाले म्हणून मला कधीच फरक पडला नाही, पडत नाही. याच ब्लॉगवरच्या दुस-या एका पोस्ट मधेही मी याबद्द्ल लिहिलंय, की ‘Marks/Scores are nothing but on-paper intelligence.’

तर या ‘आरशा’बद्द्ल विचार केला, तेंव्हा वाटलं की,

‘मार्क हा ज्ञानाचा एक ‘कवडसा’ आहे; ‘आरसा’ नव्हे’. - अ. ज. ओक

Success

A lot has been written about 'Success'; what it is, what is its value, what makes you want it, what you should do to have it and so on. It is definitely a thing which almost everyone, knowingly, or unknowingly, wants to have, and likes to have. 

So I ask the same question to myself; How does one get success? How does it come? 

and I find a somewhat simple answer.

'Success:- Commit; and it comes'

- A J Oka.

Conscience and Instincts

1) A person waits till the traffic signal goes green. The person accompanying him tries to induce him to go when the signal is still red. 2) A person religiously wears a helmet every time he rides his bike. The person sitting at the back tries to convince him that it does not matter even if he does not wear it and that no one is gonna catch him. 3) A person waits for his turn at a bus stop. All the other people rush past him, catch the bus and laugh at his foolishness. 4) It is illegal to litter/spit at public places. But 8 out of 10 people think 'nothings gonna happen' and still do it.

All these and many other are incidents that happen every minute in India. Hold on; I am not going to say that together we can make a difference and that if everyone follows rules and acts wisely, things can improve blah blah blah. Hell no. I am just looking at these situations and trying to identify a quality that all of us have, but some of us control. Temptation. Temptation is an instinctive characteristic of human nature. Everyone gets tempted to do, to get, to see, to say, to hear, to feel a lot of things. And that is natural. Some, however are able to control the temptation when it is for wrong things.

I see two kinds of people here. One whose instincts are stronger than their conscience, and the other whose conscience is stronger than their instincts. A mixture of both however, is ideal.

'Conscience has to control when instincts and conscience collide. Instincts have to control when conscience cannot decide. - A J Oka.

हापूस

आंबा. फळांचा राजा. कोकणात याचं मूळ असलं तरी अख्या जगात याचं खूळ आहे. दुबई च्या राजा ला वगैरे सुद्धा आवडतो म्हणे आंबा. हापूस हा या फळांच्या राजाचा मुकुटच म्हणेन मी. पण Alphanso हे त्याचं नाव मला मुळीच आवडत नाही. Alphanso म्हटलं की तोच हापूस परका वाटायला लागतो मला.


हे सांगायलाच नको की मला आंबा प्रचंड आवडतो. पण काहीशी कक्षाबद्ध आवड आहे माझी. साधारण सगळ्यांना माहितच असेल की आंब्याच्या हापूस व्यतिरिक्त इतर अनेक जाती आहेत. पायरी ही त्यातल्यात्यात वरच्या पायरीवर असलेली जात. मग दशहरा, लंगडा, तोतापुरी, केसर, फज़ली, नीलम वगैरे वगैरे. काही चाखल्यात मी यातल्या पण रुचली एकही नाही. खरं बघायला गेलं तर आंबा = हापूस. इथेच विषय संपतो. माझ्यापुरता तरी. हापूस सारखा दुसरा कुठलाच आंबा नाही; दुसरं कुठलंच फळ नाही. त्यामुळे मला,

‘हापूस सोडून आंब्याच्या इतर जाती म्हणजे केवळ हापूस ची सर गाठण्याचे निष्फळ ठरलेले प्रयत्न वाटतात.’
- अ. ज. ओक

काय दिलं?

आयुष्यातली प्रत्येक गोष्ट आपल्याला काहीतरी देते. छोट्यात छोट्या गोष्टीपासून ते मोठ्यात मोठ्या गोष्टीपर्यंत प्रत्येक गोष्ट आपल्याला काहीतरी शिकवते, सांगते, देते.

तुम्हीच तुम्हाला प्रश्न करून बघा, उत्तरं मिळत जातील. जसा मी विचार करतो की; शाळेने काय दिलं?... चांगले शिक्षक दिले, ज्ञान दिलं, चांगले मित्र दिले, संस्कार दिले, नेहमी साथ देतील अशा आठवणी दिल्या. कॉलेज ने काय दिलं?... करियर कडे बघण्याचा दृष्टिकोन दिला, ’बीकॉम’ अशी पदवीरूपी ओळख दिली. CPA ने काय दिलं?... अभ्यासाचा practical approach दिला, अमेरिकेशी ओळख करून दिली, International (तरीही भारतातल्या अनेक बिंडोकांना संबंधित क्षेत्रात काम करत असूनही माहीत नसलेलं) Qualification दिलं. अशा अनेक अनेक गोष्टी.

अशीच एक फार मोठी गोष्ट. CA. अनेक वर्ष हातात हात, नव्हे गळ्यात गळा घालून जी गोष्ट माझ्याबरोबर होती, म्हणजे माझ्या मानगुटीवर बसली होती, तिने खरं तर बरंच काही दिलं असलं पाहिजे; आणि आहेच. पण तरीही एकच देणं नमूद करायचं झालं तर;

CA ने काय दिलं?... कोडगेपणा दिला.
- अ. ज. ओक

You Can't See Me

World Wrestling Entertainment, is one of the very popular sports entertainment shows in the world and I am one of its millions of fans. The Rock, Triple H, Batista, John Cena being my top favorites. They all have very interesting characterizations and very interesting tag-lines or punch-lines which they say. e.g. The one of John Cena, is 'You Can't See Me'. 

Brilliant. I like it. However, as I think about this statement a little more, I arrive at a slightly different construction of words. Keeping in consideration my strong belief and respect for the idea of individuality, I think that if I was in a place as John Cena, and if I had to decide on some punch-line of mine, that line would rather be,

'You Can't BE Me'
- A J Oka.

हुद्याचा मुद्दा

परवा माझ्या एका मित्राशी बोलत असताना त्याने मला त्याच्या ऑफिसमधली एक गोष्ट सांगितली. त्याच्या बॉसच्या जागी आता त्याच्याच संचातील एका व्यक्तीची बढती झालीय. तो सांगत होता, या आधी तीच व्यक्ती माझ्याशी नीट बोलायची; छान ताळमेळ होता आमचा; आणि बढती होताच त्या व्यक्तीच्या बोलण्याचा सूर बदललाय; विद्यर्थ जाऊन आज्ञार्थ आलाय...
मी म्हटलं अरे हे होतंच बरेच वेळा.

‘हुद्दा नसेपर्यंत सगळेच ‘मुद्याचं’ बोलतात; आणि एकदा हुद्दा आला की ‘हुद्याचं’’
- अ. ज. ओक

Insanity

Insanity; the word seems to pull me close to it quite often. And quite often, do I seem to find it to be the most relevant and relatable word. But insane people are as rare to be found as frequent are insane thoughts knocking the door of my mind.

There is something that limits people. There is a barrier, more often than not, invited and accepted by the people themselves, to the thoughts, to the actions. But I feel, and I believe, that insanity out powers everything. Insane people are the ones about whom the pages of history talk the most. One should not be afraid, to be insane; to entertain insane thoughts; to pamper them; and definitely to make them a reality. Because there is every possibility of those thoughts becoming the most 'sane' thoughts and theories established in time.

'Insanity is paranormal; and so is Innovation, so is Revolution, so is Greatness.'

If I may have the liberty of using the word 'sane' as a verb; I'd say,

'Insanes Outsane.'
- A J Oka

Refuse to be 'Weak'

At sometime or the other, everyone falls ill, suffers from some sort of sickness. As illness enters your body, there is a definite and noticeable loss of power. For almost everyone, loss of physical strength during illness; is inevitable. Loss of mental strength however; is not. But largely, people lose their mental strength and then the illness dominates them. 


I hate that loss of power. I hate that 'weak' feeling; and so I rebel. I would deliberately do a set of push-ups when I have fever; and feel good. I would definitely not call anyone to push the bed aside or lift any heavy object; do it myself; and feel strong. 


Ulhas, a good friend of mine, was telling a similar story about his father, and how he used to approach illness. He had a remarkably positive way of looking at it. Many may call that, and what I described above, as crazy; but it works. It surely does make a difference in one's recovery. I thought that I should Quote what Ulhas's father used to say. 'Always; refuse to be a patient. And always; refuse to be old.' A great thought, really. 


The pills will do their job but it is You who provide them the platform. Like they say,'It's all in the mind.'

"Illness is unstoppable. But your mind, is unbeatable."
- A J Oka.

Previous - Precious

There will be some people whose eyes do not shine when they turn pages of their memory book. Every person from the rest has a special place in his heart for his past. He values things that he did, places that he saw, and people that he met.

With time everything changes. So does the way we look at things, and the way we value them. Things without which we could not imagine our lives, occupy a visible corner of the house and are called as 'antique'. People feel proud to show these things off; the things that used to be so precious at a point in time. Their 'price' increases; and their 'value' goes down. 

'With time, the things that were previously precious, become preciously previous.'

- A J Oka.

फेसबुकर्सची प्रतिज्ञा

फेसबुक. सकाळच्या न्याहारीच्याही आधी उगवणारी ही गोष्ट; मावळत तर कधी नाहीच ती. ‘तू फेसबुक वर नाहीयेस???’ हा प्रश्न विचारताना माणसाच्या चेह-यावर ‘तुमच्याकडे फ्रीज नाहीये???’ हे विचारतानाचं आश्चर्य असतं. लहान-मोठे, गरीब-श्रीमंत, या सगळ्या निकषांच्या पलिकडे हे ‘फेसबुक’ जाऊन पोचलंय. माझाही ‘अकाउंट’ आहे बरं का तिथे ! :P   

तर सहज माझ्या मनात असा विचार आला, की भारताची प्रतिज्ञा जशी आहे, तशी समस्त फेसबुकर्सची प्रतिज्ञा जर असेल; तर ती काहिशी अशी....

वळणावळणाच्या वाटा

कोकणात राहिलेल्या, जाऊन आलेल्या माणसाला कोकणातले रस्ते म्हणजे काय प्रकार असतो तो वेगळा समजावण्याची गरज नाही. आता डांबरी रस्ते आले पण अजूनही काही भागात मातीचा लाल रंग तुमची पाठ सोडत नाही. घराचा पत्ता सांगताना ‘पहिल्या वाकणानंतर’, ‘दुस-या वाकणावर’ असे शब्दप्रयोग सर्रास ऐकायला मिळतात कारण रस्ता वळणावळणांचाच असतो. खूप सरळ सरळ अशी वाट बघायलाच मिळत नाही मुळी. नुकतीच कोकणात एक फेरी टाकून आलो आणि विचार केला; ही कोकणातली वाट आणि आयुष्यातली वाट सारखीच असते. म्हणजे की,

वाट वळायची कधी टळत नाही;
आणि ती वळत नाही तोवर कळत नाही

- अ. ज. ओक

Dedication - Obsession

Everyone has desires. Of course, there are exceptions. But ignoring them, everyone has desires; and everyone makes a constant effort to fulfill them. Some let it happen at its own pace. Some are more sincere and work hard to reach their goals. Some just go overboard and do whatever it takes. 
Right or wrong isn't a question here since all are right in fulfilling their desires. But what categorizes them is the manner and degree of efforts.  

Dedication is when You are stronger than your Desire; Obsession is when your Desire overpowers You.

- A J Oka

लोक

‘लोक’ हा एक फार मोठा आणि महत्वाचा ‘फॅक्टर’ असतो. बहुतांश लोकं प्रत्येक निर्णय घेताना, वागताना, बोलताना, हा लोक फॅक्टर केंद्रस्थानी ठेवतात. यामुळे मग काय होतं की एका वैचारिक कोषात माणूस अडकत राहतो, आणि अडकतच जातो.  मग वेळोवेळी ‘लोक काय म्हणतील?’, ‘चार लोकात बरं दिसेल का?’ असे प्रश्न आवडीनिवडींची, इच्छा-आकांक्षांची आणि पुढे विचारांची गळचेपी करायला लागतात.

याला वेगळं ‘पडायची’ भीती म्हणावं की वेगळं ‘करायची’ धास्ती ते कळत नाही. पण यामुळे अनेक होऊ शकणा-या गोष्टी होत नाहीत, अनेक घडू शकणारी व्यक्तिमत्व घडत नाहीत, अनेक विचार मांडले जात नाहीत, अनेकदा जे म्हणायचं असतं ते म्हटलं जात नाही कारण एकच; ‘लोक काय म्हणतील...’ माझा तीव्र विरोध असलेली ही एक संकल्पना आहे.

‘लोक काय म्हणतील असा विचार करत राहणा-यांना स्वत: कधी काही म्हणताच येत नाही; किंवा त्यांच्याकडे म्हणण्यासारखं काहीच नसतं’
- अ. ज. ओक

Man and his Company

'A Man is known by the company he keeps'. A friend of mine introduced me to this famous quote. We were discussing about some people and their nature. I thought about this quote for a while but couldn't really agree to it at all.

To elaborate, A person who befriends people who smoke and drink; does not always do, like or support what they do. A person who gets along well with scholars, is not necessarily a scholar or even who aims to be one. This reminds me of a Sanskrit Subhaashit which goes like,

विकॄतिं नैव गच्छन्ति संगदोषेण साधव: |
आवेष्टितं महासर्पैश्चंदनं न विषायते ||

It means that bad company does not induce changes (bad habits) in a good person. (as) (poisonous) snakes (cobra) on sandal tree does not cause that tree to become poisonous.

(Source: http://sa.wiktionary.org) 

I would like to focus my disagreement on the word 'known' in this particular saying. I'd rather say,

'A Man is 'judged' by the company he keeps. To 'know' him; you have to BE his company.'

- A J Oka.

People

We see millions of people; we talk with thousands of people; we meet hundreds; and know a few. Interactions with them always give you different insights. Every discussion with someone is a learning; about that person and about yourself, provided you look at it that way. 

Today, when I think about the people I have seen, I have talked with, I have met and I have known; I can identify two distinct, prominent, and highly effective types of people, without whom I could not have understood life as much as I have so far.

'There are some people who have PROBLEMS you cannot imagine, and QUESTIONS you cannot answer. And there are some, who have SOLUTIONS you cannot imagine, and ANSWERS you cannot question.' 
 - A J Oka.

डे चे ’फन’डे

पाश्चात्य संस्कृतीतल्या चुकीच्या गोष्टीच नेमक्या भारताने उचलल्यात, अशी एक नेहमी ऐकू येणारी ओरड आहे. ती खरीही आहे काही अंशी. आपल्याकडे खरंच तिथल्या संस्कृतीतल्या काही गोष्टी सोयीस्करपणे उचलून त्यांचं स्वरूप खूप वेगळं करण्यात आलेलं आहे. त्यामुळे त्या गोष्टींकडे आणि एकंदरीतच त्या ’संस्कृती’ कडे बघण्याचा भारतातल्या बहुतांश लोकांचा दृष्टिकोन हा काहीसा वक्रच असतो.

कालच व्हॅलेंटाईन डे होऊन गेला. या ’डे’ विषयी बोलताना अनेक जण “या’डे’पणा’ आहे’ असं म्हणतात, अनेक जण तो हॉटेलात जाऊन, भेटकार्ड देऊन, सिनेमा बघून साजराही करतात. आणि एक पंथ असं म्हणणा-यांचा असतो की प्रेम व्यक्त करायला हा एकच दिवस कशाला हवा?... ते रोज आपल्या वागण्या बोलण्यातून व्यक्त झालं पाहिजे वगैरे वगैरे. आणि हाच नियम मग मदर्स डे, फादर्स डे, सिस्टर्स डे, ब्रदर्स डे सगळ्यांना लागतो.. ते सगळे ’डे’ सुद्धा चुकीचे किंवा अनावश्यक ठरतात.

काल माझ्या एका सहकर्मचा-यांशी सहज याविषयी बोलत होतो, तर त्यांचाही विचार वर मांडल्याप्रमाणेच दिसला; की हा दिवसच कशाला... इत्यादी. मला याबद्दल असं वाटतं की,

’... जसं गणपती समोर आपण रोजच हात जोडतो, तरीही संकष्टी चं महत्व वेगळं असतं, विठठलाचं नाव नेहमी मुखात असलं तरीही आषाढी - कार्तिकी ची ओढ आगळी असते, तसंच काहीसं या ’डे’ज बद्दल आहे...’

मी म्हटलंही त्यांना तसं. अर्थात, व्हॅलेंटाईन किंवा इतर कुठल्याही डे च्या नावाखाली जे गैरप्रकार आणि जी फालतूगिरी चालते, त्याचं मी मुळीच समर्थन करत नाही, किंबहुना त्याला माझा तीव्र विरोध आहे. एवढंच म्हणणं आहे, की या संस्कृतीतला जो चुकीचा भाग घेतलाय त्याला विरोध करणं ही एक गोष्ट झाली; पण त्या संस्कृतीला आपल्या परंपरेनुसार वळण देऊन जर त्यातील पटतील ते सण, दिवस, रुचतील तसे साजरे केले, तर हरकत का असावी!

- अ. ज. ओक

उद्रेक

वर्तमानपत्रात एखादी खुनाची, किंवा तत्सम बातमी वाचली की बरेचवेळा मला त्यामागे सूड, विकृती, वैमनस्य अशी कुठलीही भावना न दिसता केवळ एकच गोष्ट दिसायची; उद्रेक. मग वाटायचं की मला जे वाटतय ते तितकं खरं नसेलही, आणि त्याबद्दल लिहायचं मी टाळायचो. पण नाही; या अशा बातम्या येत गेल्या, आणि माझं म्हणणं मला आणखी जास्त पटत गेलं.

उद्रेक हा काहीसा ज्वालामुखी सारखा असतो. अनेक काळ तापत धुमसत राहून मग एक दिवस ज्वालामुखी ज्याप्रमाणे उसळतो, त्याप्रमाणेच चीड, नाखुशी, साचत जाऊन तिचं रुपांतर उद्रेकात होतं. भारतातच नव्हे, तर सगळ्याच देशात तुम्हाला हे कमीअधिक प्रमाणात आढळेल. मग एसटी ड्रायव्हर ने रस्त्यावर घातलेला हैदोस म्हणा, कुठल्याशा परदेशात तत् स्थित परप्रांतियांवरचे हल्ले म्हणा, आपल्या राज्यात रुजणारी परप्रांतियांविरुद्धची भावना म्हणा, शिक्षकाच्या अत्याचाराला उत्तर म्हणून विद्यार्थ्याने त्याला केलेली मारहाण म्हणा, अशी अनेक उदहरणं आहेत. यात कुठली बाजू योग्य किंवा कुठली अयोग्य या विषयाबद्दल मी कोणताही विचार मांडत नाही. परंतु या सगळ्या घटनांमध्ये मला, एक साचत गेलेली, आणि पुढे स्फोटक झालेली, अशी भावना दिसते.

अशा प्रकारांचं वाढतं प्रमाण बघता; भीती वाटते. आणि त्यात हे प्रकार वाढत जाण्याचीच लक्षणं दिसतात. उद्रेक; तो कधी सज्जनांचा दुर्जनांप्रत झालेला उद्रेक असेल, किंवा कधी उपेक्षितांचा, शोषितांचा, शोषण करणा-यांप्रत.

पुढे काही वर्षांनी भारतात अफ्रिकन देशांसारखी परिस्थिती उद्भवली, लोकं दिवसाढवळ्या शस्त्रांच्या धाकाने एकमेकांना लुटायला लागली, तर नवल वाटायला नको. उद्या सगळी जनता रस्त्यावर उतरून भ्रष्ट नेत्यांना चक्क धरून मारायला लागली तर ती आश्चर्याची गोष्ट नसेल. मुलांना गुरासारखं मारणा-या शिक्षकांना पालकांनी मिळून बुकललं, काळं फासलं, तर ते अपेक्षितच असेल. चोरगिरी करणा-या दुकानदारांची शहरवासियांनी धिंड काढली तर ते दृश्य चक्रावून टाकणार नाही...

हे अनेकांना फार Negative किंवा Pessimistic स्टेटमेंट वगैरे वाटेल, पण हेच माझं मत आहे, की, भारताबद्दल बोलायचं झालं, तर,

‘उद्रेक हेच भविष्य आहे’

- अ. ज. ओक.

आग्रह

जेवण आणि त्यात होणारा ’आग्रह’ हा भारतीय सण-समारंभातला फार महत्वाचा भाग आहे. आपल्यापैकी अनेकांनी हा ’सोसलेला’ असेल. ’सोसणं’ हा शब्द मुद्दाम वापरला कारण बहुतेकदा आग्रह खेळीमेळीने घेण्याजोगता होत नाही. 
माझ्या मते आग्रह करताना खाणा-याला पदार्थाची निवड करण्याची मुभा हवी. एखाद्याला गोड आवडत नसेल तर त्याला गुलाबजाम, जिलबी, अशा व्यंजनांचा आग्रह करणं म्हणजे त्या आग्रहाची गोडी घालवणं आहे. त्याच व्यक्तीला रस्सा भाजी किंवा मसालेभाताचा आग्रह करा, तो कदाचित वाढपीला चांगला व्यायाम देईल. बरं, आग्रह एका व्यक्तीने केला की त्या कुटुंबातली आणखी २-३ मंडळी तिथे येतात. "मी कुठे केलाय अजून आग्रह.." असं म्हणून एकीकडे आग्रहाचं व्यंजन पानात वाढून मोकळी होतात. 

आणि आग्रह ज्याला करताय त्याचं वय, त्याची आवड, त्याची त्या वेळची प्राकृतिक स्थिती, हे सगळं बघायलाच हवं. माणसाचा स्वभाव आहे, की राजीखुशीने केलेली गोष्ट आनंददायी होते पण तीच गोष्ट लादली की त्याची मजा जाते. म्हणून वाटतं,

"आग्रह ठीक आहे, पण आग्रहाचा आग्रह म्हणजे दुराग्रहच; नाही का!"
- अ. ज. ओक

Running - Race - Winning

Each one of us has some goals, some wishes, some dreams. Some manage to turn them into reality, some don't. Many of those who don't, are often victims of some social factors. Thinking too much about what others may think; makes you actually not think about what You think.


I know a person from somewhere in Europe who works for 6 months, earns and saves some money, and then goes out traveling for next 6 months on his bike. I am sure this thought would interest you and inspire you to do something like this; something which you like to do. But I am also sure, that you will anticipate questions like 'are you crazy?', 'you seem to have a Lot of time to spare eh?', 'what about the educational qualifications that you have?' and so on.

Thoughts and wishes like these, and then reactions, questions like these make people think that they are lagging behind the rest of the crowd, exactly when they are thinking about taking just the right step in just the right direction. What I am talking about  is very much 'India specific'.


'Two myths; Two disastrous misconceptions that one should stay away from: - 
'If you are not running; you're not in the race.'
'If you are not in the race; you're not winning.''
- A J Oka.